De krapte op de woningmarkt is dagelijks voelbaar, de kranten staan er vol van. Het tekort aan betaalbare en geschikte woningen is ook in Midden-Limburg aanzienlijk. Zowel de landelijke overheid als de Provincie Limburg ontwikkelen stimuleringsmaatregelen voor een effectieve aanpak. Hierbij wordt vaak als voorwaarde een (regionale) samenwerking geëist.
Samenwerken op het gebied van wonen is logisch, omdat de woningmarkt niet ophoudt bij de gemeentegrens. Iedere gemeente doet er alles aan om de mogelijkheden die er zijn om woningbouw te realiseren, te benutten c.q. te versnellen (KLC-provincie, Startersleningen), maar dat is in deze tijd onvoldoende.
Naast alle lokale activiteiten is SML met het werkveld wonen en met de Provincie Limburg aan de slag om de druk op de regionale woningmarkt zo goed mogelijk het hoofd te bieden. Hiervoor hebben we regionaal recentelijk de Structuurvisie Wonen Midden-Limburg 2022-2025 opgesteld, waarin we per gemeente een aanzienlijke bouwambitie hebben opgenomen. Hiermee krijgt de regio Midden-Limburg meer bouwruimte dan op basis van de bevolkingsprognoses nu verwacht wordt. Als deze structuurvisie van kracht is, is de eerste randvoorwaarde, waaraan voldaan moet worden om te kunnen bouwen, gezet. Daarnaast wordt er samen met de Provincie Limburg gewerkt aan de Woondeal met het Rijk, ook hiervoor is regionale samenwerking vereist. Zonder het aanvragen van een dergelijke Woondeal, kunnen de regiogemeenten geen aanspraak maken op de verschillende Rijksregelingen die vanuit Den Haag worden aangeboden. Ook lobbyen we in Den Haag, om regelingen ook voor kleinere gemeenten bereikbaar(der) te maken. Deze regelingen zijn nodig, omdat bij de huidige mondiale ontwikkelingen, ook de woningbouw door de gestegen bouwkosten en het tekort aan arbeidskrachten tot stilstand dreigt te vallen. De bouw van sociale huurwoningen c.q. betaalbare woningen is daarbij dan nog een extra uitdaging, terwijl de behoeftevraag naar dit type woningen, met het oog op onze starters, maar ook de situatie in de Oekraïne, de opvang van statushouders en de huisvesting van internationale werknemers deze nogmaals versterkt.
Dat er hierbij een link ligt met de diverse andere crisissen waarvoor ons land aan de lat staat, mag duidelijk zijn (de stikstofcrisis, de energiecrisis, arbeidsmarkt). Vanuit het werkveld wonen wordt er achter de schermen constructief hard samen gewerkt om de randvoorwaarden te creëren, waarmee de wooncrisis het hoofd kan worden geboden.
